“In 2010 heb ik een ongeluk gehad, waar ik hersenletsel aan over heb gehouden (Niet Aangeboren Hersenletsel, oftewel NAH). De eerste jaren waren heftig en slopend, omdat ik mezelf opnieuw moest leren kennen en leren accepteren, dat dit de nieuwe Martine is. Voor mijn ongeluk was ik manager bij een zorgorganisatie, maar dat zat er niet meer in. Tegelijkertijd wilde ik wel iets betekenen en niet alleen maar leunen op een WIA-uitkering. Ik ben toen een coachopleiding gaan volgen en kon dat gelukkig op mijn eigen manier en tempo doen. Die opleiding was voor mij enerzijds helend en aan de andere kant een bevestiging dat ik andere mensen met NAH wilde helpen.

Na de opleiding wilde ik voor mezelf te beginnen. Via een vriendin ben ik bij Koen terecht gekomen. Wat een verademing, want hij heeft die specifieke ervaring die voor mij zo belangrijk was. Hij kon me helpen met ondernemen en daarnaast ook adviseren over wat handig is t.a.v. het UWV, etc. Zo hebben we ook de financiën in kaart gebracht, dat was erg fijn. Na verloop van tijd kwamen de eerste klanten, wat was dat bijzonder zeg! Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog iets van werk zou kunnen doen en nu help ik mensen met dezelfde aandoening. 

Wat ik extra prettig vond aan Koen is dat hij mij niet als een patiënt behandelde, maar als een volwaardig persoon met sterktes en zwaktes. Dat was een verademing en tot dan toe onbekend voor mij. Alle voorgaande hulpverleners legden steeds de nadruk op mijn beperking en waren vaak heel voorzichtig (zou je dat nou wel doen?). Koen deed dat niet, maar had uiteraard wel respect voor mijn grenzen en benadrukte ook steeds om die grenzen aan te geven.

Ik ben het UWV en Koen ontzettend dankbaar voor de hulp die ik heb mogen krijgen om deze stappen te kunnen zetten.”